W serii takiej jak Warcraft konflikt zawsze będzie odgrywał ważną rolę. Jednak walka dobra ze złem rzadko bywa nieskomplikowana, jeśli w sprawy śmiertelników zaczynają się mieszać bóstwa z odległych zakątków kosmosu. Gdy dysponujący wprost niewyobrażalną potęgą i pałający żądzą zniszczenia wszelkiego życia we wszechświecie upadły tytan postanowił wypaczyć orków, doprowadził pośrednio do starcia wojowników z Draenoru z ludźmi zamieszkującymi Azeroth. Ten wieloletni konflikt dwóch potężnych ras zaważył na dalszej historii świata.

Dzięki niniejszemu artykułowi odświeżycie sobie historię uniwersum Warcraft i przygotujecie się do walki w nadchodzącym Warcraft III: Reforged.

Ludzie i orkowie w Warcraft

Sargeras był niegdyś najpotężniejszym wojownikiem pośród boskich tytanów – kosmicznej rasy istot odpowiedzialnych za kształtowanie i porządkowanie wszechświata. Jednak podczas próby ochrony swych pobratymców przed demonami ostatecznie poddał się wszechogarniającemu zepsuciu płynącemu z Wypaczonej Otchłani – sfery między światami pełnej chaotycznej magii – i nikczemnemu wpływowi jej splugawionych mieszkańców. Przekonany, że jedynym sposobem na ocalenie wszechświata przed demonami zamieszkującymi Otchłań jest zniszczenie go, rychło obrócił swoją moc przeciwko kosmosowi i postawił sobie za zadanie wyplenienie zeń wszelkiego życia. Stworzył w tym celu demoniczny Płonący Legion. Po nieudanym ataku na Azeroth 10 000 lat temu, Sargeras dostrzegł nadarzającą się sposobność, by ponownie zaatakować świat – dzięki opętaniu potężnego maga, Medivha. Zamierzał wykorzystać jego moc, by wywołać wojnę między światami, która doprowadziłaby do zagłady Azeroth.

Złowroga moc Sargerasa wypaczyła umysł Medivha, ostatniego z konfraterni potężnych magów stojących na straży naszego świata i zaufanego powiernika władców Wichrogrodu. Magowi w planie zniszczenia pomóc mogło niespodziewane znalezienie cennego sojusznika na odległej planecie Draenor – był nim potężny czarnoksiężnik imieniem Gul’dan. Władający magią spaczenia ork był heretykiem pośród swych pobratymców, jednak ostatecznie zwiódł ich i nakłonił do korzystania z demonicznej energii. Zrealizował swe mroczne plany dzięki przekonaniu pozostałych orków do wypicia krwi demona Mannorotha w zamian za obietnicę potęgi i niezliczonych podbojów. Plugawa krew zatruła umysły orków i zmieniła ich w krwiożercze bestie, nad którymi faktyczną kontrolę w cieniu tronu kukiełkowego wodza Czarnorękiego sprawował czarnoksiężnik Gul’dan.

Medivh dobił targu ze swym nowym sojusznikiem: w zamian za obietnicę boskiej mocy, Gul’dan stworzyć miał magiczną bramę łączącą ojczyznę ludzi i Draenor, planetę orków. Tak powstał Mroczny Portal, przez który Horda wlała się do Azeroth i wypowiedziała wojnę całej ludzkości.

Demoniczna Horda napadła na ojczyznę ludzi, mordowała niewinnych i równała z ziemią całe miasta, pozostawiając po sobie jedynie chaos oraz zniszczenie. Przez wiele lat ludzie i orkowie toczyli krwawe potyczki. Każda ze stron czekała jedynie na dogodny moment, by rozpocząć konflikt zbrojny z prawdziwego zdarzenia. Trzy lata po otwarciu Mrocznego Portalu orkowie pomaszerowali na Wichrogród. Pierwsze natarcie zostało jednak skutecznie odparte przez Anduina Lothara, głównego dowódcę wojsk królewskich. Horda wycofała się, by się przegrupować i podjąć decyzję, jak zadać ludzkiemu królestwu ostateczny cios.

W tym samym czasie uczeń Medivha, Khadgar, wyjawił królowi Wichrogrodu Llane’owi Wrynnowi oraz Anduinowi Lotharowi straszliwą tajemnicę, którą udało mu się odkryć: jego mistrz i nauczyciel został wypaczony przez mroczne siły i to on był odpowiedzialny za inwazję Hordy na Azeroth. Z pomocą Khadgara Lotharowi udało się zgładzić Medivha i wygnać przeklętego ducha Sargerasa z powrotem do Wypaczonej Otchłani. Przypadkowo bohaterom udało się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu – bowiem Gul’dan, który wszedł do umysłu Medivha w poszukiwaniu cennych informacji tuż przed śmiercią maga, zapadł na jej skutek w głęboką śpiączkę.

Wielki wódz orków Orgrim Zgładziciel ostatecznie utracił wszelkie złudzenia związane z losem Hordy pod przywództwem Gul’dana i Czarnorękiego. Wyczuł nadarzającą się okazję do przejęcia pełni władzy, wyzwał Czarnorękiego na pojedynek na śmierć i życie, a następnie zwyciężył. 

Zjednoczona pod sztandarem Zgładziciela Horda raz jeszcze pomaszerowała na Wichrogród. Oblężone miasto mogłoby się bronić jeszcze długo, gdyby nie Garona Półorczyca. Ta niegdysiejsza sojuszniczka ludzi była w istocie nieświadomą, uśpioną agentką Gul’dana i jego Rady Cieni. Gdy otrzymała tajemny rozkaz, któremu nie mogła się sprzeciwić, z ogromnym żalem zamordowała króla Llane’a. Wraz z władcą umarła ostatnia nadzieja obrońców Wichrogrodu, którzy nie zdołali powstrzymać machiny wojennej Hordy. Miasto zostało zdobyte. W obliczu przegranej wojny Anduin Lothar zebrał ocalałych mieszkańców ludzkiej stolicy i uszedł z nimi na pokładzie okrętów za Wielkie Morze.

Warcraft II – zmienne koleje losu

Lothar i ocaleńcy z rzezi Wichrogrodu zbiegli na północ. Zwrócili się tam o pomoc do władcy potężnego ludzkiego królestwa Lordaeronu – króla Terenasa Menethila II. Uchodźcy byli żywym dowodem wielkiego zagrożenia, jakie dla całej ludzkości stanowiła Horda. Król Terenas nie mógł zignorować wieści o nadciągającym niebezpieczeństwie, dlatego postanowił zwołać przywódców wszystkich ludzkich królestw, by przygotować kontrofensywę przeciwko Hordzie. Po raz pierwszy od trzech tysięcy lat aż siedem narodów zjednoczyło się pod wspólnym sztandarem. Tak narodziło się Przymierze Lordaeronu.

Gul’dan, który przebudził się w końcu z magicznej śpiączki wywołanej śmiercią Medivha, aby ratować skórę dobił targu z nowym wodzem Hordy i wyrzekł się Rady Cieni. Zgładziciel nie ufał czarnoksiężnikowi, ale postanowił go oszczędzić i zezwolił mu na utworzenie własnego klanu, który zasiliłby armię Hordy. Dzięki zwerbowaniu potężnych trolli – Amanów oraz odkrytej niedawno Demonicznej Duszy – starożytnego artefaktu umożliwiającego sprawowanie kontroli nad smokami – orkowie przygotowywali się do ostatecznego natarcia na pozostałe ludzkie królestwa.

Gdy Horda szykowała się do wojny, Anduin Lothar usiłował pozyskać przychylność różnorakich ras zamieszkujących Lordaeron. Zjednał sobie krasnoludy z Żelaznej Kuźni i jako ostatni przedstawiciel starożytnych ludzi z Aratoru powołał się na dawne układy z wysokimi elfami z Quel’Thalas. Król Anasterian Słońcobieżca wypełnił przypieczętowaną krwią przysięgę złożoną przed wiekami pobratymcom Lothara i wysłał niewielki oddział elfickich wojowników na pomoc Lordaeronowi. Kontyngentem z Quel’Thalas dowodziła kapitan tropicieli Alleria Bieżywiatr.

Orgrim Zgładziciel poprowadził Hordę na północ śladem uchodźców z Wichrogrodu ku Lordaeronowi, pozostawiając na swej drodze jedynie zgliszcza. Zdawało się, że zwycięstwo orków jest w zasięgu ręki, lecz Lordaeron przetrwał drugą wojnę o Azeroth dzięki niesnaskom w szeregach armii Hordy. Dowodzący oddziałami szturmowymi Zgładziciel otrzymał złe wieści: Gul’dan zbiegł, zabierając ze sobą połowę wojowników, i wyruszył na poszukiwanie legendarnego Grobowca Sargerasa, aby zdobyć potęgę równą bogom. 

Zdrada Gul’dana okazała się błogosławieństwem dla sił Przymierza. To ona przechyliła szalę zwycięstwa na stronę ludzi, krasnoludów i elfów. Oddziały dowodzone przez Anduina Lothara wyparły siły Hordy z Lordaeronu aż po położoną u stóp wielkiego wulkanu fortecę Iglicy Czarnej Góry. Zgładziciel nie mógł pogodzić się z myślą o klęsce i ruszył do samobójczej szarży, podczas której udało mu się zadać ludziom ostatni cios i zgładzić Anduina Lothara.

Kiedy Lothar poległ, dowodzenie przejął jego przyboczny – paladyn imieniem Turalyon. Wezwał on swych braci i siostry, by nie ustawali w walce. Jego okrzyk bojowy wypełnił serca obrońców Przymierza odwagą i sprawił, że bez strachu rzucili się do ataku na pozycje orków i zdziesiątkowali siły przeciwnika. Członkowie Hordy, którzy przeżyli tę bitwę, dostali się do niewoli i zostali po pewnym czasie wysłani do nowo utworzonych obozów internowania.

Płomień drugiej wojny o Azeroth wypalił się i zgasł. Na ziemiach, na których od wielu lat szalała wojenna zawierucha, w końcu zapanował pokój. Przymierze Lordaeronu rozpadło się po pokonaniu Hordy – nie było już zagrożenia z zewnątrz, które stanowiłoby spoiwo dla swarliwych narodów. Pozbawione sojuszników królestwo Lordaeronu musiało samotnie stawić czoła niepewnej przyszłości.

Rządu chaosu

Akcja gry Warcraft III: Reign of Chaos rozpoczyna się niemal trzynaście lat od chwili pokonania Hordy przez ludzi. Coś niepokojącego majaczy na horyzoncie, a w królestwie Lordaeronu rozprzestrzeniają się pogłoski o szalejącej zarazie. Zaniepokojony syn i następca króla Terenasa Menethila, książę Arthas, wyrusza z misją zbadania źródła tych plotek i położenia kresu epidemii. Nieskomplikowane zdawałoby się śledztwo rozpoczyna łańcuch wydarzeń, które ostatecznie prowadzą do upadku młodego paladyna i przypieczętowują jego mroczne przeznaczenie. W tym samym czasie młody szaman uwalnia orkowych niedobitków, którzy spędzili minioną dekadę zniewoleni przez ludzi. Za jego przykładem członkowie Hordy zrzucają jarzmo niewoli i raz jeszcze chwytają za broń. Na ziemiach rządzonych przez Przymierze rośnie w siłę tajemnicza sekta, która zatruwa umysły swych wyznawców i zwiastuje nadejście ponurej Plagi mającej przygotować grunt pod kolejną inwazję na Azeroth.  W odległym Kalimdorze nocne elfy stają w obliczu potwornego przeciwnika, który zagraża ich starożytnej ojczyźnie. Aby zdobyć moc konieczną do odparcia sił nieprzyjaciela, decydują się na przebudzenie swych pogrążonych w głębokim śnie pobratymców, a nawet rozważają możliwość uwolnienia najniebezpieczniejszego złoczyńcy, jakiego kiedykolwiek wydała ich długowieczna rasa.

Świat Warcraft raz jeszcze stanął w obliczu zagłady, a jego dawni i nowi mieszkańcy chwytają za broń, by stanąć w jego obronie. Czy zechcecie do nich dołączyć? Zbierzcie armię i bądźcie świadkami legendarnego rozdziału w historii Azeroth i całego uniwersum Warcraft. Już dzisiaj kupcie grę Warcraft III: Reforged!

Wytwarzajcie jak najwięcej i spróbujcie nie zginąć…

To zdanie brzmi jak nadmierne uproszczenie, ale niekoniecznie nim jest. Mimo dosyć odstraszającej reputacji, jaką cieszą się strategie czasu rzeczywistego (RTS), gry tego gatunku opierają się na kilku prostych założeniach (np. „wytwarzajcie jak najwięcej” czy „spróbujcie nie zginąć”), tworzących pełne akcji, lecz zaskakująco przystępne doświadczenie.

Kampania dla jednego gracza to idealny sposób na oswojenie się z RTS-ami. Pozwoli wam zagłębić się w bogatą fabułę gry w odpowiednim dla was tempie (na poziomie trudności od niskiego do bardzo trudnego), zanim porwiecie się na tryby PvP z graczami na podobnym poziomie umiejętności lub tryby współpracy. W RTS-y można grać na wiele rozmaitych sposobów, a sporo dostępnej zawartości tworzą sami gracze. Dzięki temu każde z was może zrealizować swoje fantazje i eksplorować dalekie światy spowite złowrogą mgłą, wznosić rozległe bazy przy użyciu niesamowitych technologii czy dowodzić fantastycznymi armiami, wykorzystując przy tym bogactwo strategii. Pomimo reputacji tego gatunku, rozpoczęcie sesji w grze RTS nie oznacza, że musicie się przygotowywać do solidnego wycisku na e-sportowej arenie. Wyobraźcie sobie raczej, że wkraczacie do cyfrowego świata, który zapewnia różnorodne wyzwania związane z pomysłowością i podejmowaniem decyzji, odpowiednie dla osób na różnych poziomach zaawansowania.

Jeśli chcecie rozpocząć przygodę w świecie RTS-ów, macie idealną okazję. Trwają właśnie beta-testy gry Warcraft III: Reforged, dostępne dla graczy, którzy kupili tę grę w przedsprzedaży oraz dla nabywców wirtualnego biletu na BlizzCon. Aby pomóc wam oswoić się z RTS-ami, przygotowaliśmy kilka porad, które powinny okazać się przydatne niezależnie od wybranej gry, frakcji, czy trybu.

Zacznijmy od zapoznania się z podstawami sterowania. Ta część może być nieco nudna, ale jest niezwykle istotna.

Sterowanie

• Wybieranie i ruch
  • Wystarczy kliknąć LPM jednostkę lub budowlę, aby zobaczyć dostępne komendy i statystyki. Po wyborze jednostki możecie wydać rozkaz ruchu, klikając PPM, albo polecenia, klikając przyciski (lub naciskając powiązane skróty klawiszowe) widoczne na panelu komend u dołu ekranu.
  • Możecie wybrać jednocześnie wiele jednostek – wystarczy kliknąć i przeciągnąć, aby obramować je prostokątem (czyli skorzystać z tzw. zaznaczania prostokątnego). Po wybraniu wielu jednostek możecie wydać im wszystkie rozkazy na raz albo nacisnąć klawisz Tab, aby przejrzeć poszczególne panele komend.
• Grupy kontroli
  • Po wybraniu wielu jednostek lub budowli, możecie przypisać je do „grupy kontroli”. W tym celu należy przytrzymać klawisz Control i nacisnąć wybraną cyfrę na klawiaturze. Po przypisaniu możecie szybko wybrać tę grupę ponownie, naciskając tę samą cyfrę. Przykładowo, jeśli gracie w Warcraft III, możecie umieścić wszystkie pradrzewce wojny – które produkują jednostki dystansowe nocnych elfów – w grupie kontroli, zaznaczając je i naciskając „Control” + „5”. Odtąd wystarczy wcisnąć cyfrę 5, aby błyskawicznie wyprodukować więcej łuczniczek, nie przerywając przy tym śledzenia akcji na monitorze.
• Skróty klawiszowe
  • Zapamiętanie skrótów klawiszowych jest bardzo przydatne, jeśli chcecie stać się lepszymi i skuteczniejszymi graczami w RTS-ach, ale nie jest absolutnie niezbędne na początku waszej przygody z tym gatunkiem. Postarajcie się zapoznać z domyślnymi skrótami klawiszowymi na najczęściej naciskanych klawiszach i nie bójcie się ich dopasowywać do waszego stylu gry.

Gdy już oswoicie się ze sterowaniem jednostkami i wydawaniem poleceń, przyda wam się wiedza na temat podstawowych założeń i strategii charakterystycznych dla gier RTS. Do dzieła!

Ekonomia

Każdy mecz rozpoczyna się od przypisania kilku dostępnych od początku robotników (czyli jednostek niebojowych służących zwykle do zbierania zasobów i budowania) do zadania polegającego na gromadzeniu surowców w najbliższej okolicy. Później będziecie tworzyć więcej robotników, generując dzięki temu więcej surowców. W ten sposób pozyskacie fundusze potrzebne do wznoszenia bardziej zaawansowanych budynków i kolejnych baz, a także rozwijania armii.

Musicie zadbać o wystarczającą liczbę robotników, wydajnie zbierających zasoby. Dzięki temu, w toku rozwoju waszej armii i bazy, będziecie mogli tworzyć, utrzymywać i uzupełniać jednostki oraz budowle według swoich potrzeb. Na tym właśnie polega dobra „ekonomia”, jedna z niezwykle istotnych, choć często zapominanych, ścieżek do zwycięstwa w grach RTS.

Rozwijanie bazy

Zapełnianie bazy wyjątkowymi budowlami to jeden z najbardziej satysfakcjonujących aspektów gier RTS. Warto jednak najpierw zastanowić się, po co chcecie wznieść dany budynek, zanim zdecydujecie się na inwestycję.

Budowle cechują różne koszty, czas budowy i cele. Ratusz pozwala na rekrutowanie robotników i gromadzenie surowców, inne budowle generują jednostki do waszej armii, a jeszcze inne zapewniają wam dostęp do ulepszeń lub różnych rodzajów jednostek. Nie musicie wznosić każdej dostępnej budowli. Lepiej na początku oprzeć swoją strategię na kilku wybranych budowlach generujących jednostki. W ten sposób lepiej opanujecie podstawy, przy okazji metodycznie zbliżając się do celu, czyli zniszczenia wroga.

Kolejnym istotnym aspektem RTS-ów jest „ekspansja”. W grach tego gatunku ekspansja polega na tworzeniu nowych baz lub posterunków poza obszarem początkowym. Zasoby wokół bazy startowej nie są nieskończone, trzeba więc wyruszyć dalej, aby zdobyć fundusze konieczne do kontynuowania wojny w długich meczach. Ekspansja przynosi też korzyści w postaci zwiększonego pola widzenia oraz przestrzeni dla budowli i jednostek bojowych.

Tworzenie armii i dowodzenie nią

Nie ma to jak poszerzać bazę o kolejne budowle! Jednak jedyną drogą do zwycięstwa w meczu jest zniszczenie przeciwników, a do realizacji tego celu potrzebujecie armii.

Choć istnieją zasadnicze różnice między jednostkami, w zależności od wybranego trybu gry i frakcji, niektóre założenia i strategie pozostają bez zmian:

• Strategia stawiania na ilość
  • Znalezienie niedrogiej i wszechstronnej jednostki odpowiadającej upodobaniom gracza (łuczników, piechurów, ghuli itp.), a następnie jej hurtowa produkcja to całkiem sensowna strategia, często jednak skuteczna tylko na wczesnym etapie meczu. Zadbajcie o armię przyzwoitych rozmiarów i rzućcie ją na przeciwnika, zanim zdoła opracować kosztowniejszą i bardziej rozwiniętą technologicznie strategię.
• Rozwijanie technologii
  • Rozwijanie technologii oznacza inwestowanie w jednostki, ulepszenia i budowle, które nie mają natychmiastowego wpływu na mecz, lecz odblokowują bardziej zaawansowane jednostki, zapewniając więcej możliwości na późniejszym etapie meczu. Często okazuje się zwycięską strategią w dłuższych meczach, w których zyskujecie dostęp do bardziej wszechstronnych, opłacalnych jednostek. Strategia ta może jednak okazać się nieskuteczna w odpowiedzi na agresywne zagrania. Jeśli więc nie wiecie, co dokładnie planuje wasz przeciwnik, warto zainwestować w parę jednostek obronnych, zanim postawicie na rozwój technologiczny.
• Optymalny rozmiar armii
  • Fajnie dorobić się ogromnej armii, ale to nie zawsze najskuteczniejsza strategia. Zarówno w StarCraft, jak i Warcraft istnieje mechanika limitu żywności i zaopatrzenia służąca ograniczeniu liczby generowanych jednostek. Nadmiar jednostek bojowych może negatywnie wpłynąć na ekonomię, uniemożliwiając graczowi produkcję kolejnych robotników. Może też zmusić go do zainwestowania w budowle lub jednostki zwiększające limit żywności lub zaopatrzenia. Kluczowe jest zachowanie równowagi.
• Obrona kontra atak
  • Najlepszą obroną jest atak. Inwestowanie w jednostki i budowle obronne może uchronić was przed atakami, jeśli jednak chcecie zapewnić sobie zwycięstwo, musicie napierać na bazę przeciwnika, a na koniec obrócić ją w pył. Przykładowo, jeśli gracie orkami w Warcraft III, możecie otoczyć swoją bazę strażnicami, lecz to spora inwestycja, która ograniczy waszą produkcję jednostek bojowych. Ostatecznie doprowadzi do sytuacji, w której przeciwnik pokona was dzięki silniejszej armii lub solidniejszej ekonomii.
• Skuteczna walka
  • Choć wiele można powiedzieć o niuansach walki w RTS-ach, istnieją podstawowe zasady, o których musicie pamiętać, gdy wasza armia zetrze się z wrogimi jednostkami:
    • Nie pozwólcie się otoczyć!
      • Walka na otwartym terenie może doprowadzić do sporych strat po waszej stronie i uniemożliwić wam wycofanie. Wykorzystajcie ukształtowanie terenu, aby stworzyć przydatne przewężenia.
    • Podzielcie jednostki, jeśli to możliwe.
      • Podzielcie jednostki bojowe na mniejsze grupy zamiast tworzyć jedną wielką masę – wasza armia będzie mniej podatna na efekty obszarowe wroga.
    • Walczący wręcz z przodu, jednostki dystansowe z tyłu.
      • Zanim poślecie armię w bój, postarajcie się ustawić wytrzymałe jednostki walczące wręcz tak, aby starły się w wrogiem w pierwszej kolejności i przyjęły na siebie większość obrażeń.
    • Zniszczcie środki produkcji
      • Jeśli znajdziecie się w bazie wroga (gratulacje!), obierzcie za główny cel zniszczenie budowli, które produkują jednostki, a nie budowli obronnych czy zapewniających ulepszenia. Dzięki temu przeciwnik nie będzie mógł od razu uzupełnić braków w armii i wyprowadzić kontrataku.

Zwiad i orientacja na mapie

Choć drewno, minerały, gaz czy złoto to istotne surowce w grach RTS, najcenniejsze są informacje.

Gdy już uda wam się okiełznać ekonomię i rozkręcić budowę bazy, zapewne najdzie was ochota na mały zwiad w celu zebrania informacji o wrogu. Wysłanie taniej jednostki z misją odkrywania mapy na wczesnym etapie gry może zapewnić wam istotną wiedzę na temat rozmieszczenia, strategii i ekonomii wroga. Wykorzystajcie zdobyte informacje, aby przygotować odpowiednią obronę, rozpocząć budowę idealnych jednostek kontrujących – lub wyprowadzić wczesny atak, jeśli uznacie, że to odpowiedni moment.

Wysyłanie zwiadowców to nie wszystko. Strategiczne rozmieszczanie jednostek lub tanich budowli w różnych miejscach na mapie także może wam pomóc śledzić poczynania przeciwnika. Pamiętajcie, żeby wypatrywać posunięć wrogiej armii na minimapie, aby móc odpowiednio na nie zareagować.

To krótkie wprowadzenie w gry RTS pomoże wam zdominować sektor Koprulu i przeprowadzić rzeź Stratholmu, a także zabawić się w przyjacielskich grach dowolnych. Powodzenia!

Orkowie to surowy, krzepki lud, słynący z niesłychanej zajadłości w walce. W  Warcraft III  ubierali się w proste futra i skórzane pancerze nabijane kolcami. Modyfikując bohaterów i jednostki orków, zespół grafików  Warcraft III: Reforged  pragnął uchwycić ich brutalną siłę i blizny będące pamiątkami po dzielnej walce. „Nasi graficy podeszli bardzo poważnie do epickiego zadania, jakie przed nimi postawiono: wzbogacenia uświęconego panteonu bohaterów Hordy” – powiedział główny producent Pete Stilwell. „To ogromne wyzwanie, bo musimy uszanować miliony graczy, którzy znają każdy kieł, włos i zmarszczkę na twarzach tych postaci”.

BOHATEROWIE

Samuro (Mistrz Ostrzy)

Mistrzowie Ostrzy z klanu Płonącego Ostrza to zaprawieni w boju wojownicy Hordy, którzy nie mają sobie równych w walce.

Warcraft III: Reforged pojawią się liczne modele Mistrza Ostrzy, w tym białowłosego weterana Samuro (który pomaga Thrallowi i Rexxarowi w kampanii orków w dodatku The Frozen Throne) oraz mocarnego orka chaosu. Zespół grafików zadbał przy tym, by sylwetki obu Mistrzów Ostrzy były rozpoznawalne, a gracze nie mieli problemu z natychmiastowym rozpoznaniem wrogów, z którymi przyszło im walczyć.  

Drek’Thar (Widzący)

Ci potężni szamani ruszają do boju na grzbietach śnieżnobiałych wilków.

Szczególną uwagę poświęciliśmy odtworzeniu ozdobnych piór, które zdefiniowały wizerunek niewidomego Drek’Thara w World of Warcraft. Drek’Thar odgrywa ważną rolę w Warcraft III zarówno w kampanii orków, jak i w trybie wieloosobowym, gdzie jako jednostka bohaterska Widzący wykorzystuje w pełni swój niszczycielski potencjał.

Kairn Krwawe Kopyto (Wódz Taurenów)

Najstarsi wojownicy taurenów przewodzą swoim plemionom, zarówno w codziennym życiu, jak i w walce.

Kairn Krwawe Kopyto, Wódz Taurenów, odegrał niezwykle ważną rolę w przetrwaniu Hordy w kampanii orków w Warcraft III. Podobnie jak w przypadku wielu innych bohaterów, liczne modele Wodza Taurenów będą dostępne w trybie wieloosobowym. W każdym z nich wiele uwagi poświęcono nowym detalom bliźniaczych totemów oraz wojennych ostrzy.

Vol’jin i Rokhan (Łowca Cieni)

Tajemniczy, żyjący w izolacji Łowcy Cieni wspierają Hordę przebiegłą magią voodoo.

Łowcy Cieni, jak Vol’jin czy Rokhan, to potężne trolle, wspomagające Hordę w kampaniach dla jednego gracza w Warcraft III. Zmodyfikowany model Rokhana zachował jego charakterystyczną brodę, a przy okazji wzbogacił się o imponującą maskę i bardziej szczegółowy, drewniany pancerz. Nowy model Vol’jina zyskał z kolei przerażające barwy wojenne, licujące z pozycją wodza Mrocznych Włóczni.

JEDNOSTKI

Siepacz

Mężni siepacze stanowią fundament sił Hordy.

Gdy nadszedł czas, by przedstawić nową odsłonę armii orków, zespół grafików zaczął od najbardziej podstawowej jednostki tej frakcji: siepacza. Stworzenie modelu tego kultowego wojownika pozwoliło przygotować fundament dla wszystkich pozostałych elementów. Zespół zaczerpnął inspirację z sekwencji filmowej dodatku World of Warcraft: Mists of Pandaria z 2012 r.

„Nowy wygląd został zainspirowany wystylizowanym realizmem dodatku Mists of Pandaria” – powiedział Dave Berggren, główny grafik środowiska. 

Nowy model siepacza świetnie ilustruje ten kierunek artystyczny. Zobaczycie wystylizowane barwy i proporcje, przy jednoczesnym zachowaniu realistycznych tekstur ciała, ubioru i metali. 

Szaman

Szamani orków rzucają zaklęcia na przeciwników, czerpiąc moc ze świata przyrody.

Modyfikując model szamana, zespół grafików chciał zachować równowagę między liczbą kości i innych szczegółów a potrzebą stworzenia sylwetki rozpoznawalnej już na pierwszy rzut oka.

Mamy nadzieję, że spodobał się wam rzut oka na orków. Chcecie zobaczyć więcej nowych modeli? Zajrzyjcie do prezentacji  nocnych elfów, nieumarłych i ludzi!

Premiera Warcraft III: Reforged  odbędzie się 28 stycznia 2020. Macie jeszcze czas, by przygotować się na walkę, gdy tylko rozlegnie się dźwięk wojennych bębnów! Kupcie grę w przedsprzedaży już teraz , aby uzyskać natychmiastowy dostęp do beta-testów trybu wieloosobowego!