Ważnym parametrem statków jest ich prędkość. Pozwala na znaczne skrócenie czasu wykonywania misji, czy podlatywania do cennych wraków przed innymi, a przy walkach PVP jest niezbędnym czynnikiem decydującym o życiu lub śmierci.

Większość prezentowanych tutaj statków posiada moduły zwiększające ich prędkość, mimo, iż można było by zamiast nich znacząco wzmocnić tank. Można oczywiście przetankować Drake tak, że żadna misja mu nie straszna, ale lecenie 80km do gejta na misji z prędkością 180 m/s jest co najmniej nużące. Decydować o użyciu dopalacza powinna zasada najpierw przeżywalność, jeśli nasz tank wytrzymuje misję, to dodajemy DPS’u i moduł do prędkości, żeby szybciej się przemieszczać między pocketami.

Do dyspozycji mamy dwa podstawowe moduły zwiększające prędkość statku, oraz jeden dodatkowy:

Afterburner (AB) – zwykły dopalacz, zwiększający prędkość statku o dodatkowe 150-200%. Mają one dość niskie wymagania przy fittowaniu, oraz niskie zużycie capacitora przy ciągłej pracy.

Microwarpdrive (MWD) – dopalacz o ogromnej mocy, zwiększający prędkość statku o dodatkowe 500-600%. Wymagają dużo więcej PG I CPU przy fittowaniu, zużywają dużo więcej capacitora podczas pracy, na dodatek samo zafitowanie MWD’ka wprowadza karę do maksymalnej ilości capacitora, a na dokładkę uruchomienie zwiększa sygnaturę naszego statku o 500%, przez co dużo łatwiej jest w nas trafić. Mimo wszystko czasami warto przyjąć te wszystkie niedogodności, aby uzyskać prędkość liczoną w km/s.

Rozmiary dopalaczy i dopasowanie ich do statków:
1MN / 5MN – rozmiar S – fregaty i destroyery
10MN / 50MN – rozmiar M – cruisery i battlecruisery
100MN / 500MN – rozmiar L – Battleshipy

Całkowity wzrost prędkości przy zastosowaniu tych modułów opisany jest wzorem:
V_nowa = V_początkowa * (1 + bonus_prędkości * (ciąg_modułu/masa_statku))

Używając modułów o tej samej wielkości co statek można wzór zaokrąglić do:
V_nowa = V_początkowa * (1 + bonus_prędkości)

Używając mniejszego dopalacza w większym statku, uzyskamy bardzo małe przyśpieszenie, natomiast wciskając większy dopalacz w mniejszy statek możemy dostać niezłego kopa.

Można natrafić na statki zwłaszcza fregaty z przerośniętym dopalaczem (10MN AB). Zaletą takiego rozwiązania jest dużo większa prędkość, porównywalna z MWD 1MN, przy jednoczesnej niewrażliwości na Scrambla, ale jest to okupione bardzo dużym zużyciem CPU i PG, co utrudnia zafitowanie czegokolwiek innego, oraz bardzo, bardzo słabą zwrotnością.

Micro Jump Drive (MJD) – napęd skokowy, który zamiast przyśpieszać statek, pozwala na wykonanie skoku o 100km w kierunku, w którym był on zwrócony.
Po skoku statek utrzymuje poprzedni kurs, prędkość, oraz zaznaczone cele (chyba że stracimy do nich zasięg). W moduł ten można wyposażyć tylko Battleshipy i Battlecruisery, a jedynie Marauder’y posiadają bonus zmniejszający ich cooldown.

Po ustawieniu się w konkretnym kierunku i odpaleniu modułu, ten ładuje się przez 12 sekund (w czasie których zwiększa sygnaturę naszego statku o 150%), po czym wykonuje skok, którego ręczne odwołanie nie jest już możliwe. Wykonanie skoku może natomiast zostać przerwane przez warp scramblera. Po wykonaniu skoku napęd musi odpocząć (cooldown) przez 180 sekund, dopiero po tym czasie możliwe jest ponowne użycie napędu. W przypadku Maruderów czas cooldownu zmniejszony jest do 54 sekund.

Jest to fantastyczna rzecz dla snajperów, którzy po wleceniu na misję mogą od razu oddalić się od atakujących statków i w miarę potrzeb wykonywać kolejne skoki.
Ale co jeżeli mamy do pokonania mniejszą odległość do powiedzmy acceleration gate? Można używać dwóch modułów MJD + AB, aby skoczyć i się dotoczyć, ale zajmuje to cenne miejsce, lub nauczyć się prostego tricku jak poruszać się za pomocą MJD.

Skoki MJD różne od 100km.

Ot i prosta trygonometria! Aby przelecieć 50 km wystarczy odskoczyć pod kątem w bok od celu, by w drugim skoku pod tym samym kątem skoczyć prosto na cel!

Taktyka ta wymaga wprawy i co najmniej kilku podejść, ale przy użyciu taktycznej kamery, możliwe jest wykonanie skoków na 0m od celu.